و من، وقتی که خودم هستم

یا خیر الرزّاقین

.

.

وقتی میخواید به کسی کمک کنید؛ اگه واقعاً شیعه علی ع هستید؛ علی‌وار و ناشناس که تو دل شب و تاریکی عمیق، میرفت و بی‌صدا ارزاق در ِ خونه ها میذاشت، جوریکه اصلا طرف نفهمه این کی بوده که بعداً جلو روش شرمندش بشه، اینجوری کمک کنید

نه که جلو روی طرف بهش بگید کمک لازم داری؟ برات چیزی بگیرم بیارم؟ که غرور و شخصیت طرفو لگدمال کنید و اصلا ازینکه شما فهمیدید اون نیازمند شده ، ناراحتش کنید...

مثل یه مرد بدون اینکه چیزی بهش بگید؛ بریزید به کارتش... یجوری بدستش برسه که اصلا شتر دیدی ندیدی .

.

خیلی ساده س نه ؟ اما شعور بالای ِ کمک دهنده رو میرسونه.

.