و من، وقتی که خودم هستم

یک حالت بدی دارم با فیلمای ایرانی و اون اینکه بخاطر الگوی فکریم، نمیتونم راحت سکانسای فیلمو هضم کنم

مثلا توی فیلم " ناهید" همون یربع اولش، پژمان بازغی صورتشو آورد دم گردن ِ ساره بیات و حسابی بوش کرد و گفت چه عطر خوبی! بوش تنده... اونم گفت آره...

ساره اون لحظه چندشش نشد که یه غریبه اومده تو حلقومش بوش کرده؟؟ صرفا چون نقش مقابلشه باید چنین چیزی براش اوکی باشه؟

ساره بیات شوهر نداشته اونموقع؟ شوهر واقعیش ناراحت نشده از دیدن این صحنه... یا زن پژمان بازغی...

خلاصه که دنیای بازیگرا و فیلما اصلا برام قابل هضم نیست و سختمه دیدن ِ این چیزا...

.

.

مثل اونروزی که عمومو بعد سالها دیدم و وقتی بوی سیگارو از لباسش شنیدم، غصه‌م شد...

عموی من سیگاری نبود....