و من، وقتی که خودم هستم

دلم حرف زدن با‌کسی رو میخواد

که درک بسیار بالاش از جزئیات و ظرائف

منو محو ِ لذت این گفتگوی طولانی کنه..‌

یک انسان فهمیده دوست داشتنی

که بدونه من دارم چی میگم....

در سکوت و با دقت بهم گوش بده

و برام بگه...

و " باشه" ....

و باشه..... هرموقعی که خواستمش... نبودن و دستم بند بود و مشغول بودم تو کارش نباشه....

+ چرا من با تو اُنسی مثل چنین دوستی ندارم خدا؟ چون تو با کلمات و صدا حرف نمیزنی؟ چون شماره و واتساپ و ایتا نداری؟

++چرا دوستی با این مشخصات ندارم خدا؟

و سوال آخر: آیا این دوستی که میخوام رو میرسونی خدا؟